കഥ

ചിതലരിച്ച ഹൃദയം

പരന്നുകിടക്കുന്ന നിശബ്ദതയുടെ മതില്‍കെട്ടുകളെ തകര്‍ത്തുകൊണ്ട്, ഗതിയില്ലാതെ ദിശതെറ്റി എത്തിയ കാറ്റ് എന്റെ കാര്‍ക്കൂന്തലിനെ അതിന്റെ തോഴിയാക്കി, കുസൃതിക്കാറ്റ്! അവശേഷിച്ച നിശബ്ദതയെ അരിഞ്ഞുവീഴ്ത്തിക്കൊണ്ട് ഇലകള്‍ നൃത്തച്ചുവടുകള്‍ വച്ചു. എങ്കിലും എനിക്കു ചുറ്റും സന്തോഷവും സമാധാനവും പരത്തിക്കൊണ്ടചുനിന്ന ആ പ്രകൃതിയെ ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചില്ല, ആസ്വദിച്ചില്ല എന്റെ ഉള്ളില്‍ ഓഖി ആഞ്ഞടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ജീവിതത്തില്‍ ഓരോ നിമിഷവും ഞാന്‍ കടന്നു പോകുമ്പോള്‍‌ ഞാന്‍ കൂടുതല്‍ ഓഖിക്ക് ഇരയാകുന്നു അറിയില്ലാ എനിക്ക് സന്തോഷത്തിന്റെ ഓഖിയാണോ സങ്കടത്തിന്റെ ഓഖിയാണോ വിജയത്തിന്റെ ഓഖിയാണോ പരാജയത്തിന്റെ ഓഖിയാണോ എനിക്ക് വേണ്ടി ആഞ്ഞടിക്കുന്നതെന്ന്.പക്ഷേ ഒന്നറിയാം മനുഷ്യര്‍ ഒരു ചരടിന്റെ അറ്റത്ത് പാറിപ്പറക്കുന്ന പട്ടമാണ്, നിശ്ചയമായും അതിന്റെ അറ്റം ഒരാളുടെ കൈയ്യിലുണ്ട്. ഈശ്വരന്റെ കൈയില്‍.

ഞാന്‍ ഞാനെന്ന അര്‍ത്ഥത്തില്‍ എന്നിലേക്ക് പോയേക്കാം. സന്തോഷവും സങ്കടവും നിറഞ്ഞ ഒരു വിനോദയാത്രയ്ക്ക്.

1999 ഡിസംബര്‍ 5-ന് കിഴക്കേതറവാട്ടിലെ രാധയ്ക്കും സുന്നത്ത് പള്ളിയുടെ പ്രസിഡന്റായ മുഹമ്മദ് ഖാനിനും ഐശ്വര്യലക്ഷി പോലുള്ള ഒരു മകള്‍ ജനിച്ചു. റേഷന്‍കടയില്‍ അരി വാങ്ങുവാന്‍ വന്ന രാധ എന്നുപേരുള്ള അതിസുന്ദരവതിയായ യുവതിയെക്കണ്ട് റേഷന്‍കടയില്‍ ഉപ്പയെ സഹായിക്കാന്‍ നിന്ന ഖാന്‍ എന്ന മുസല്മാനായ പയ്യന് പ്രണയം.അതാണ് അമ്മയും ഉപ്പയും. അവരുടെ കല്യാണത്തിന് എതിരുകളുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും വടക്കേത്തറവാട്ടിലെ രാമന്‍കുട്ടി, അവരുടെ വിവാഹം കഴിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് കിഴക്കുകാരോടുള്ള പ്രതികാരം സഫലമാക്കി.ഐശ്വര്യലക്ഷ്മിയെപ്പോലുള്ള മകള്‍ക്കവര്‍ ഐശ്വര്യഖാന്‍ എന്നു പേരിട്ടു.ഉനി ഐശ്വര്യഖാനിന്റെ ജീവിതം അവളുടെ നാളുകള്‍.

കുട്ടിക്കാലത്തെ സൗഹൃതക്കൂട്ടുകളെ താഴിട്ട് പൂട്ടിയ നാളുകള്‍. ജാതിയുടെ പേരില്‍ കളിയാക്കലുകള്‍ നിറഞ്ഞ സ്കൂള്‍ ദിനങ്ങള്‍. ജീവിതത്തോട് മടുപ്പുളവാക്കുന്ന രാവുകള്‍.2016-ല്‍ ഞാന്‍ സ്വാതന്ത്യത്തിന്റെ ചിറകുയര്‍ത്തി പറക്കാന്‍ കൊതിക്കുകയാണ്. എന്റെ നാട് വിട്ട് പഠനാവശ്യമായി,തമിഴ്നാട്ടിലേക്ക്. നാട്ടില്‍നിന്ന് മാറാനോ ,അമ്മയെയും, ഉപ്പയെയും പിരിഞ്ഞിരിക്കാനുള്ള ശക്തികൊണ്ടോ അല്ല എനിക്ക് സന്തോഷം തോന്നിയത്. പുതിയ നാടാകുമ്പോള്‍ എന്നെ പറ്റിയറിയില്ലായിരിക്കും.കളിയാക്കലിന്റെ മുഖംമൂടാന്‍ സാധിച്ചേക്കും.അത് മാത്രമായരുന്നു മനസ്സില്‍.

അങ്ങനെ തിങ്കളാഴ്ച്ച വൈകുന്നേരം 5.00 മണിയ്ക്കുള്ള ട്രെയിനില്‍ ഞാന്‍ പരിചയമില്ലാത്ത തമിഴ്നാട്ടില്‍ എത്തി.ജീവിതത്തിന്റെ പല പേജുകളും കടന്നെങ്കിലും സന്തോഷത്തിന്റെ ആദ്യ പേജായിരുന്നു അത്.

ആതിരയുമായി ചങ്ങാത്തത്തിലാവാന്‍ അത്രപാടില്ലായിരുന്നു. ഞങ്ങള്‍ രാവിലെ ഒരുമിച്ചായിരുന്നു കോളേജില്‍ പോയത്. ഞാന്‍ ഏതോ ഒരു ജന്മത്തില്‍ അനുഭവിച്ച സുഖം. കാറ്റുകള്‍ മുടിയിഴകളെ തഴുകുന്നു. നിശബ്ദത തെല്ലുമില്ലെങ്കിലും ഞാന്‍ പൂര്‍ണ്ണ നിശബ്ദത അനുഭവച്ചു.ആരുടെയോ മായാവലയത്തില്‍ കുടുങ്ങിയതുപോലെ. ആതിര ആദ്യം തന്നെ കാന്റീനില്‍ സ്വാഗതം ചെയ്കതു. നീണ്ടു പൊക്കം കുറഞ്ഞ ആ കാന്റീനെക്കാളും ഞാന്‍ അതിന്റെ പുറകിലുള്ള പച്ച മൈതാനത്തെ ആകര്‍ഷണത്തിലാക്കി.ആ സുന്ദര ലോകത്തേക്കുള്ള എന്റെ ആഗമനകത്തെ തടഞ്ഞെന്നവണ്ണം ആതിര പറഞ്ഞു. ‍ഡോണ്ട് ഗോ ദാറ്റ്സ് സൂയിസൈട് പോയിന്റ് എങ്കിലും കിളിപോയ മട്ടില്‍ മുന്നോട്ടു ഗമിച്ചു. ആ ആഗമനം എന്റെ ജീവിതത്തില്‍ നഷ്ടം വിതച്ചു. എന്നെ ജീവനോടെ കൊന്നു.

കൈയിറക്കമുള്ള ഷര്‍ട്ടും തീരെ ചെറുതെന്ന് തോന്നുന്ന തൊപ്പിയും കാലുകള്‍ കഴിഞ്ഞ് എങ്ങോട്ടെന്നില്ലാതെ സഞ്ചരിച്ച പാന്റ്സും ധരിച്ച ഒരാള്‍. ഒരു വെള്ള കടലാസ് ഇടയ്ക്കിടക്ക് പൊക്കിനോക്കി നെടുവീര്‍പ്പിട്ടു കണ്ണുനീര്‍മുത്തുകള്‍ പൊഴിക്കുന്നുണ്ട്. വസ്ത്രങ്ങള്‍ പോയ ശരീരത്തോടിണങ്ങാത്ത അയാള്‍ക്ക് ഏകദേശം എന്റെ പ്രായം കാണും. അയാള്‍ കണ്ണുുതുടച്ചുകൊണ്ട് വലിയ പോക്കറ്റില്‍ ആ കടലാസിട്ട് ഒരു സ്ത്രീയുടെ ഫോട്ടോ നോക്കി ആഞ്ഞുകരഞ്ഞു. അത് നെഞ്ചോടു ചേര്‍ത്ത് രണ്ടടി മുന്നോട്ടു പാദങ്ങള്‍ ചലിപ്പിച്ചു. ഇത്രയൊക്കെയായപ്പോള്‍ ഞാന്‍ വിളിച്ചു. ഹലോ വാട്ട് ആര്‍ യൂ ഡൂയിങ് ഹിയര്‍?

അയാള്‍ തിരിഞ്ഞു ആകാംഷയോടെ നോക്കി.

അയാളുടെ പനിനീര്‍ പൂ പോലെ ചുവന്ന ചുണ്ടുകള്‍ കുറച്ചുകൂടി ചുവക്കാന്‍ തുടങ്ങി. മേഘനിറമുള്ള അയാള്‍ ഒരു തമിഴനല്ലായിരുന്നു. മലയാളിയാണ്.പിന്നെ സിനിമാകഥ പോലെ ഞാനും അയാളും അവിടെ ഇരുന്നു.ഞാനൊന്നും അങ്ങോട്ടു ചോദിക്കാതെ തന്നെ ഇങ്ങോട്ട് ധാരധാരയായി പറയുവാന്‍ തുടങ്ങി.

എന്റെ പേര് അര്‍ജ്ജുന്‍ അമ്മ ആവണി .. മുത്തശ്ശി കുറുമ്പിയാ........................................................

അങ്ങനെ ഒരുപാടൊക്കെ അര്‍ജ്ജുന്‍ പറഞ്ഞെങ്കിലും അവന്റെ അച്ഛന്‍ അതിലൊന്നുമില്ല . അവന്‍ മരണത്തിന്റെ വാതില്‍ കൊട്ടിയതെന്തിനെന്നും പറഞ്ഞില്ല. ഞാനാ വിഷയം സൂചിപ്പിച്ചു. അര്‍ജ്ജുന്റെ അച്ഛന്‍?

അവന്റെ വെളുത്ത മുഖം ചുവന്നുതുടുത്തു. അച്ഛന്‍ ആ പേരിനൊരു അര്‍ത്ഥമില്ലേ? ആ സ്ഥാനം ആഗ്രഹിക്കാത്ത ആളുകളെ എന്തു വിളിക്കണം. ചതിയന്‍! അതെ എന്റെ പാവം അമ്മയെ ചതിച്ചു നീചന്‍!എന്നെപ്പോലെത്തന്നെ ചതിയന്റെ മകന്‍ കള്ളന്റെ കുഞ്ഞ് അങ്ങനെ ഒരുപാട് കേട്ട അവന്റെ ജീവിതം മടുത്തതാണ്. ഞാനും നിന്നെപ്പോലെയാണ് എന്നു തുടങ്ങി ഞാന്‍ വിസ്തരിച്ചു. ദിവസങ്ങള്‍ കഴിയുന്തോറും ഞങ്ങളുടെ സൗഹൃദം പ്രണയത്തിലേക്ക് കടന്നുപോയി.

നേരം പുലര്‍ന്നു. സൂര്യനന്ന് നേരത്തെ വന്നുണര്‍ത്തി . മുറ്റത്തിറങ്ങിയ ഞാന്‍ കണ്ടത് ജെന്‍സ് ഹോസ്റ്റലില്‍ നിന്നൊരു മ‍ൃതദേഹം ആംബുലന്‍സില്‍ കയറ്റുന്നതാണ്.എന്റെ അര്‍ജ്ജുന്റെ ഫോട്ടോ ചുമരില്‍.

അവന്റെ ചുണ്ടിന്റെ നിറമുള്ള പനിനീര്‍പൂവ്, സമീപത്ത് പനിനീര്‍പൂ ഹാരവും. കൂടിനിന്നവര്‍‌ പിറുപിറുത്തു. രാത്രി സ്വര്‍ണ്ണമായുമായി വന്നകുട്ടിയെ കൊള്ളസംഘം കൊന്നു.അര്‍ജ്ജുന്‍ എനിക്കു തന്ന താലി എന്റെ ചങ്ങലയായി മനസ്സില്‍ വിലങ്ങുവച്ചു.ഇപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഈ കടല്‍ത്തീരത്ത്,ഈ നിശബ്ദതയെ മുറിക്കാന്‍ ആരുമില്ല,കടലമ്മയൊഴികെ.ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ ഉറപ്പിച്ചു എന്റെ ഹൃദയത്തിലെ ഒാഖി അത് ഇരമ്പന്ന കടലിനോടൊപ്പം തീരണം.എങ്ങോട്ടെന്നറിയാതെ കടലിലൂടൊരു യാത്ര. കടലമ്മ പറയുകയാണ് ചിതലരിച്ച ഹൃദയത്തില്‍ ചിതകൂട്ടിയ നേരം,ചില ഒാര്‍മ്മകള്‍ ബാക്കി. കാറ്റിന്റെ വേഗത കൂടി നിശബ്ദത കലങ്ങി......

സജ്ന .ആര്‍ .എസ്

8. സി